Gedicht Ingmar Heytze
GEEN SCHOOL
Wat is een school? Hier staat hij niet,
dit zijn alleen de muren maar,
een onderdak met ramen om elkaar
door te bekijken en je af te vragen
wat een mens mag zijn: een smalle,
altijd bewegende lijn tussen afzijn
en aanwezigheid. Dit is geen school,
maar evenzeer veel minder als nog
zo veel meer, zoals ook leren meer is
dan hier op een ochtend binnengaan
en op een middag buiten staan, blij
en vertwijfeld tegelijk, met de rozen
in je armen en de zoenen als oorvijgen
op je wangen. Dit is geen school, het is
een samengaan van jou en mij tot wij,
een thuis dat in ons wonen blijft.
Uiteindelijk blijkt niets zo moeilijk
als het voelen van één waarheid:
alles wat je samen doet krijgt adem
en blijft staan als je het achterlaat.
Ingmar Heytze, oud-werker over de Werkplaats
GEEN SCHOOL
Wat is een school? Hier staat hij niet,
dit zijn alleen de muren maar,
een onderdak met ramen om elkaar
door te bekijken en je af te vragen
wat een mens mag zijn: een smalle,
altijd bewegende lijn tussen afzijn
en aanwezigheid. Dit is geen school,
maar evenzeer veel minder als nog
zo veel meer, zoals ook leren meer is
dan hier op een ochtend binnengaan
en op een middag buiten staan, blij
en vertwijfeld tegelijk, met de rozen
in je armen en de zoenen als oorvijgen
op je wangen. Dit is geen school, het is
een samengaan van jou en mij tot wij,
een thuis dat in ons wonen blijft.
Uiteindelijk blijkt niets zo moeilijk
als het voelen van één waarheid:
alles wat je samen doet krijgt adem
en blijft staan als je het achterlaat.
Ingmar Heytze, oud-werker over de Werkplaats
GEEN SCHOOL
Wat is een school? Hier staat hij niet,
dit zijn alleen de muren maar,
een onderdak met ramen om elkaar
door te bekijken en je af te vragen
wat een mens mag zijn: een smalle,
altijd bewegende lijn tussen afzijn
en aanwezigheid. Dit is geen school,
maar evenzeer veel minder als nog
zo veel meer, zoals ook leren meer is
dan hier op een ochtend binnengaan
en op een middag buiten staan, blij
en vertwijfeld tegelijk, met de rozen
in je armen en de zoenen als oorvijgen
op je wangen. Dit is geen school, het is
een samengaan van jou en mij tot wij,
een thuis dat in ons wonen blijft.
Uiteindelijk blijkt niets zo moeilijk
als het voelen van één waarheid:
alles wat je samen doet krijgt adem
en blijft staan als je het achterlaat.
Ingmar Heytze, oud-werker over de Werkplaats